وعده های محدود غذایی هورمون گرسنگی را بیشتر فعال می کند

به گزارش مجله مدیکال اکسپرس، دکتر اسکات کانوسکی محقق ارشد این تحقیق می گوید، ما با دقت روش کار مغز در پیروی از دستورات را بررسی می کنیم تا هم بفهمیم که کدام هورمون ها انگیزه های ما را کنترل می کنند و اینکه این هورمون ها چطور کار می کنند.

در این تحقیق، موش های آزمایشگاهی وقتی متوجه شدند که مدت زمان دسترسی آنها به غذا محدود است، میزان غذای مصرفی شان را دو برابر کردند. موش های آزمایشگاهی که فقط در ساعات محدودی غذا در اختیار دارند، به مرور یاد می گیرند که بیشتر در این ساعات غذا بخورند.
در طی چند روز، این موش ها چهار ساعت به غذا دسترسی داشتند و پس از آن 20 ساعت را بی غذا سپری می کردند. در طی این دوره، هورمون گرلین کارکردش را تغییر داد و به موش ها اجازه می داد که در زمانی که به غذا دسترسی دارند، دیرتر احساس سیری کنند و در نتیجه بیشتر بخورند.
این تحقیق تازه دریچه ای تازه به نحوه ارتباط هورمون گرلین با سیستم عصبی مرکزی مغز که کنترل میزان غذا خوردن را در دست دارد، به روی محققان می گشاید.
دانشمندان احتمال می دهند که بخش هیپوکامپوس (اَسبَک) مغز که کنترل حافظه و انگیزه را انجام می دهد، میزان غذا خوردن را هم تنظیم می کند.
سیستمی که در این تحقیق کشف شد نشان می دهد که چطور هورمون گرلین با سیستم اعصاب مربوط به هیپوکامپوس که اشتها را تحریک می کند ارتباط برقرار می کند و اجازه می دهد که میزان بیشتری غذا در هر وعده مصرف خورده شود. این اعصاب سپس با بخش دیگری از مغز یعنی هیپوتالاموس ارتباط برقرار می کنند تا مولکول اورکسین را که منجر به زیاده خوری می شود، فعال کنند.
تحقیقات سابق این گروه نشان می دهد که وقتی ما پیام های تصویری که نشان از غذای حاضر و آماده دارد را می بینیم، هورمون گرلین به هیپوکامپوس علامت هایی می دهد که میزان غذا خوردن را زیاد کنند.
برای همین است که ما با دیدن تبلیغات غذا بر روی بیلبردها، حتی اگر واقعا گرسنه هم نباشیم، هوس غذا خوردن می کنیم. بنابراین گرلین از عوامل خارج بدن هم در گرسنه کردن ما تاثیر می پذیرد. تاثیر دیگر گرلین بر زمان هضم غذا و میزان جذب مواد غذایی توسط بدن است. این چرخه هر چه آرام تر انجام گیرد، ما زمان بیشتری احساس سیری می کنیم. گرلین این چرخه را تند می کند.فهمیدن کامل این چرخه، به محققان کمک می کند که روش هایی برای معکوس کردنش پیدا کنند.
پژوهشگران در حال حاضر به دنبال راه هایی برای کم کردن اثر گرلین بر روی گیرنده های هیپوکامپوس مغز هستند.
دکتر کانوسکی می گوید که بیش از یک سوم مردم آمریکا دچار چاقی مفرط هستند و یک سوم دیگر از مشکل اضافه وزن رنج می برند. بنابراین یافتن راه های تازه ای برای مقابله با این معضل، از وظایف آنها است.